บทที่ 623

ยาเม็ดถูกโยนเป็นเส้นโค้งในอากาศ

หนิงอวี่เหมียนจ้องมองอย่างไม่วางตา ในแววตาเต็มไปด้วยความละโมบ กระโดดขึ้นยื่นมือรับมา ไม่แม้แต่จะชายตามอง รีบยกมือยัดเข้าปากไป

เธอถึงกับไม่มีเวลากินน้ำ พยายามกลืนลงคออย่างสุดชีวิต กลืนยาเม็ดนั้นลงไปทั้งๆ ที่คอแห้งผาก!

หลังจากกินเข้าไปแล้ว เธอก็ยิ้มออกมา

“เอาล่ะ… แก้ได้...